Jak szlifować płytki ceramiczne?
Podczas układania glazury w łazience powstaje wiele narożników, najczęściej w przypadku obudowywania wanny, stelaża podtynkowego lub pionów kanalizacyjnych oraz tworzenia półek wnękowych pod prysznicem. Mamy do wyboru kilka metod łączenia płytek ceramicznych na krawędziach, które różnią się między sobą nie tylko wyglądem, ale również odpornością na uszkodzenia mechaniczne i czasochłonnością oraz kosztem ich wykonania.
Jak wykończyć narożnik płytek?
Aby móc wybrać rodzaj wykończenia narożników dostosowany do naszych preferencji, musimy wiedzieć, jakie warianty wchodzą w grę i czego należy się po nich spodziewać. Przy łączeniach wypukłych możemy skorzystać z trzech możliwości – układania płytek na zakładkę, zamocowania listew oraz docinania, a następnie szlifowania brzegów pod kątem 45 stopni (zwanego inaczej fazowaniem). Każdy z tych sposób ma swoje wady i zalety. Jeśli zależy nam na czasie i oszczędności, najprostszym rozwiązaniem będzie układanie kafli na zakładkę, natomiast największą trwałość i odporność na uszkodzenia zapewnią nam listwy. Aby jednak uzyskać najlepszy efekt wizualny, warto zainwestować w fazowanie narożników.
Robisz remont na własną rękę i zastanawiasz się, czy dasz sobie radę bez pomocy fachowca? Oczywiście, ale stopień trudności zmienia się w zależności od rodzaju układanych kafli i wybranej metody ich łączenia pod kątem prostym. Musisz także posiadać odpowiednie akcesoria wykończeniowe do płytek oraz narzędzia - zwłaszcza, jeśli planujesz układanie niezwykle twardych płytek gresowych.
Poniżej przedstawiamy opis wszystkich wariantów, który rozwieje Twoje wątpliwości i pomoże Ci wybrać optymalny sposób na wykończenie narożników płytek ceramicznych.
Wariant I – kładziemy płytki na zakładkę
Z pewnością jest to najprostsze i najbardziej ekonomiczne rozwiązanie. Dzięki niemu nie ponosisz żadnych dodatkowych kosztów, ponieważ nie dokładasz fachowcowi pracy. W tym wariancie płytki układa się jedna na drugą, a powstałe szczeliny fuguje. Co ważne, możemy zdecydować się na takie wykończenie narożników tylko jeśli glazura jest barwiona w masie, co oznacza, że jej boczne krawędzie posiadają taki sam kolor jak fronty.
Wariant II – listwy oraz profile
Jeszcze do niedawna cieszący się największą popularnością sposób łączenia płytek w narożnikach, obecnie jest powoli wypierany przez szlifowanie. W tym wariancie używa się zwykle plastikowych, stalowych lub aluminiowych listew, doskonale chroniących brzegi płytek przed przypadkowym uszkodzeniem. Wykończenie narożnych brzegów kafli przy pomocy listew pozwala także zamaskować nierówności powstałe podczas cięcia płytek, dlatego świetnie sprawdzi się w przypadku wykonywania remontu przez amatorów. Ich montaż jest bardzo prosty, nie zabierze dużo czasu i nie wymaga posiadania specjalnego sprzętu. Należy jedynie pamiętać o tym, aby dostosować wysokość profilu listwy do grubości kładzionej glazury. Jeśli mamy już wybrany odpowiedni produkt, po prostu wtapiamy dociętą listwę w warstwę naniesionego na podłoże kleju i obkładamy z obu stron płytkami, dosuwając je pod samą krawędź.
Listwy dostępne są w zaskakująco wielu kolorach i kształtach. Najczęściej wykorzystuje się te krawędziowe (prostokątne lub owalne), fugowe, łączeniowe oraz najazdowe. Z pewnością znacznie efektowniej i bardziej elegancko niż listwy plastikowe wyglądają listwy metalowe, choć te pierwsze dają nam największe możliwości wyboru.
Wariant III – szlifowanie pod kątem 45 stopni, czyli fazowanie
Jeśli zwracamy uwagę na detale i chcemy mieć perfekcyjne wykończone wnętrze łazienki LUB kuchni, swoje zadanie najlepiej spełnią wyszlifowane narożniki. Stosując tę metodę, uzyskamy najlepszy efekt, jednak musimy się liczyć z ewentualnymi odpryśnięciami oraz wysoką ceną za usługę. Fazowanie krawędzi, zwane tez gierunkiem, bez wątpienia sprawi początkującemu fachowcowi największą trudność, zwłaszcza w przypadku docinania i szlifowania gresu. Jest to jednak jedyny sposób na łączenie krawędzi w narożnikach wklęsłych, w których nie sprawdzi się ani układanie płytek na zakładkę, ani łączenie ich za pomocą listwy.
Jak zabrać się do samodzielnego fazowania płytek i czym szlifować płytki ceramiczne? Najpierw zastanówmy się, czy na pewno czujemy się na siłach, a następnie czy dysponujemy odpowiednimi narzędziami. Zarówno do szlifowania, jak i cięcia glazury, na pewno przyda się nam szlifierka kątowa, najlepiej z tarczą diamentową do płytek kamiennych i gresowych. Jeśli sięgniemy po nieodpowiedni sprzęt, ryzykujemy odpryskiwaniem krawędzi, które nawet po zafugowaniu z pewnością nie będą wyglądały estetycznie. Najbardziej precyzyjnie działa specjalna maszyna do cięcia płytek na mokro, której tarcza dotnie płytkę równo i pod dowolnie wybranym kątem. O ile więc mamy do niej dostęp, na pewno warto skorzystać z takiego ułatwienia. Oszczędzimy w ten sposób sporo czasu i nie będziemy musieli sprzątać pyłu, rozniesionego po całym pomieszczeniu podczas używania szlifierki kątowej.
Układanie glazury jak zwykle zaczynamy od wyrównania i zagruntowania podłoża. Następnie planujemy rozkład płytek i zabieramy się za ich docinanie oraz szlifowanie. Podczas fazowania pamiętajmy, aby od góry pozostawić nienaruszony 1 milimetr bocznej krawędzi kafli, dzięki czemu narożnik będzie bardziej trwały i mniej narażony na uszkodzenia podczas eksploatacji. W razie potrzeby płytki ceramiczne docinamy z drugiej strony dopiero po ich oszlifowaniu. Zawsze fazujemy od strony ciętej fabrycznie, ponieważ jest ona znacznie bardziej odporna na szczerbienie. Jeśli użyta tarcza spowoduje powstanie drobnych odprysków, możemy spróbować wyrównać krawędzie płytek ceramicznych przy pomocy papieru ściernego.
Zanim przykleimy płytki ceramiczne w narożnikach, sprawdźmy, czy są dobrze spasowane, a przed ułożeniem kolejnej kolumny glazury upewnijmy się, że została zachowana linia prosta i w razie potrzeby dokonajmy poprawek. Wymierzając miejsce na płytki, nie zapominajmy o odjęciu szerokości spoiny. Po zakończeniu pracy przy klejeniu i układaniu, usuwamy krzyżyki dystansowe i wykonujemy fugowanie, również w narożnikach, najlepiej używając fugi dostosowanej do miejsc narażonych na duże naprężenia.
