Cornus alba Sibirica

Krzew dorastający do wysokości 2 m, o szeroko rozłożonej, płaskokulistej, gęstej koronie osiągającej średnicę do 3 m. Pędy sztywne, nieco pokładające się. Kora na młodych pędach koralowoczerwona z białymi przetchlinkami, szczególnie dobrze widoczna w okresie zimowym, na starszych brązowoczerwona. Liście jajowate lub eliptyczne, długości 4-10 cm i do 7 cm szerokości, zielone, zaostrzone na wierzchołku i zaokrąglone u nasady. Na dolnej stronie jaśniejsze. Część liści, a nawet całe pędy z liśćmi żółtymi. Jesienią przebarwiają się na fioletowoczerwono. Kwiaty drobne, żółtobiałe, średnicy do 5 mm, zebrane w baldachowate kwiatostany o średnicy do 5 cm. Kwitnie w końcu maja i w czerwcu. Owoce drobne, kuliste, o średnicy 7-10 mm, początkowo zielone, później białe z błękitnym odcieniem. Owoce są bardzo chętnie zjadane przez ptaki. Całkowicie odporna na mróz (strefa 3). Mało wymagająca co do rodzaju gleby, preferuje jednak podłoże żyzne, wilgotne. Bardzo dobrze radzi sobie nawet na glebach mokrych i torfowych. Toleruje także gleby piaszczyste i stosunkowo suche. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje także półcień. Wytrzymała na suszę i warunki miejskie. Polecana do parków, ogrodów przydomowych, zieleni osiedlowej, a także do nasadzeń miejskich. Dobrze znosi cięcie, można stosować na żywopłoty, ale nie są one zbyt ładne. Sadzi się ją zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Można używać także do kompozycji. Dekoracyjna głównie zimą ze względu na pokryte czerwoną korą młode pędy, ale żeby były one ładnie wybarwione konieczne jest ich przycinanie raz na 2-3 lata.